Koty towarzyszą człowiekowi od wieków. W starożytnym Egipcie uznawane były nawet za bóstwa. Zawdzięczają to swoim łowieckim instynktom, a także ich wyczulonym zmysłom, które niejednokrotnie pomagały ludziom zachować zdrowie. Niejednokrotnie ludzie zauważali, że przy gorszym nastroju, chorobie ich mruczący przyjaciele przychodzili do nich kładąc się i śpiąc przy bolących miejscach. W latach 70 XXw. prowadzono badania, które wykazały, że nawet krótkie spotkania ze zwierzętami mają pozytywny wpływ na psychikę osób biorących w nich udział, poprawiają nastrój, urozmaicają życie, zmniejszają poczucie samotności. Felinoterapia to jedna z metod zooterapii, polegająca na kontakcie osoby poddawanej terapii z kotem. Głównymi jej odbiorcami są osoby z niepełnosprawnością intelektualną, dzieci z zaburzeniami ze spectrum autyzmu, dzieci z zaburzeniami zachowania i emocji, zieci nieśmiałe i zahamowane społecznie, osoby o różnych zaburzeniach i problemach, tj. depresja, zespoły stresu pourazowego, zespoły otępienne, osoby starsze.